Zie de wind waait alles naar de klote- Marc Vervoort

Baitworld consultant Marc Vervoort en Baitworld eigenaar Patrick Groenewegen maken een bizarre sessie mee in Frankrijk, dit zowel qua weer als qua vangsten!

ROEIEN MET DE RIEMEN DIE WE HEBBEN

Het is volop zomer en de mussen zijn inmiddels voor de zoveelste keer van het dak gevallen. Deze extreme zomerse omstandigheden baren Patrick en mij zorgen. Het zou namelijk niet de eerste keer zijn geweest dat we precies een week hadden uitgekozen, waarin het weer dusdanig verre van optimaal was om vis te vangen. We hebben beide een druk leven waarin het jammer genoeg niet mogelijk is om een vrije week te verschuiven. Dan maar roeien met de riemen die we hebben…

Dit is waar de heren aan toe zijn: VAKANTIE!

Gezien de hoge temperaturen hebben we ervoor gekozen om enkele diepe wateren te bevissen in het zuiden van Frankrijk. Na wat deskresearch en (zoals gewoonlijk) weinig voorbereiding klonk op vrijdagnacht het startsignaal van onze Tour de France. Eenmaal gearriveerd op de eindbestemming, leek het wat vissers betreft erg rustig.

Na een grote verkenningsronde rondom het stuwmeer sloeg de teleurstelling toe. Het bleek dat onze waterkeuze op dezelfde lijn lag met die van andere (Franse) vissers. We besloten om een kort nachtje te vissen in een rustige arm van het stuwmeer en de volgende ochtend ons heil elders te zoeken.

Er zijn minder mooie ‘plan B’s’

Het warme weer in combinatie met de zomervakanties, zorgden ervoor dat vrijwel alle bezochte wateren dik bezaaid waren met kuddes Fransozen. Het gebrek aan motivatie om 100 keer per dag ‘bonjour’ te roepen is bepalend om de stempel ‘No Go’ te drukken en om verder te zoeken naar een plek die iets meer rust uitstraalt. Aan het einde van de middag stonden we aan een stuwmeer dat voor ons beide niet onbekend was. In tegenstelling tot alle andere wateren die wij die dag hadden bezocht, waren hier amper zwemmers actief en waren vissers in de verte niet te bespeuren.

Veel tijd om na te denken over het antwoord was er niet, want in een mum van tijd werden de eerste vissen van de sessie vakkundig in het net geloodst.

Hier moest het gaan gebeuren. In een mum van tijd werden de stekken bepaald en aangevoerd. Gezien de hoge watertemperaturen en de tijd van het jaar, werd er als aas gebruik gemaakt van Dark Tuna en Garlic Octopus boilies, vette pinda’s en tijgernoten. Deze aassoorten bevatten genoeg vetten om de karpers te voorzien van voeding die past bij de voedingsbehoefte van de karper op dat moment.

Redskin Pinda’s met Kerrie: een killer in de warme maanden!

Na een korte nachtrust was het geen beetmelder, maar een doodnormale wekker die ons vertelde dat het tijd was om de hengels te herpositioneren. Zou het voer zijn werk hebben gedaan? Veel tijd om na te denken over het antwoord was er niet, want in een mum van tijd werden de eerste vissen van de sessie vakkundig in het net geloodst. Het vangen was gedurende de ochtenduren voor korte duur. De warme zomerse temperaturen waren overduidelijk de oorzaak met als gevolg passief aasgedrag gedurende de warme periodes van de dag.

We houden wel een beetje rekening het dieet van de karpers.

De weersvoorspellingen voor diezelfde week zagen er bijzonder goed uit. Halverwege de week werd er namelijk een omslag voorspeld en dat beviel ons wel. Ondanks de voorspelde weeromslag kregen we maandagavond al onverwachts bezoek van een stormbui die bij buienradar onder de radar wist te blijven. De wonderen waren de wereld nog niet uit, want tussen de windhozen en bliksemschichten door leek het een karper wel tof om ons letterlijk uit de tent te lokken. Onze ballen werden bij elkaar geraapt, het verstand werd op 0 gezet en in weer en wind werd er flink op los gedrild.

DE VIS GAAT LOS! LETTERLIJK

Onze inzet mocht er niet aan baten en de eindstand eindigde na deze dril op 1-0 voor de karper. Het scheldwoordenboek van Patrick en mij is dubbel zo dik als het ‘Van Dale’ en kwam na het lossen van deze vis goed van pas. De weersverandering zorgde vrijwel direct voor een flinke dosis actie op de dinsdag! De hele dag stond in het teken van drillen, roeien, voeren en repeat en de eerste bakken passeerde de revue. Uiteindelijk wisten we deze dag 11 runs te verzilveren. Als het nu al zo gortig loopt, wat zou die weeromslag dan teweeg gaan brengen? Jammer genoeg hadden we die dag geen 100% score, dit had te maken met enkele lossers tijdens de dril.

De vis was los!

Fijn zo’n weersverandering.

Nu wordt er tenminste ook overdag vis gevangen!

CHANGE OF PLANS

Het lossen van een vis is geen prettige ervaring. Het is helemaal doodzonde als je nadenkt over de zwaargewichten die op sommige wateren rondzwemmen. Wanneer je een dikke vis haakt, wil je die koste wat het kost landen. De vissen die wij op dinsdag vingen zaten allemaal nipt gehaakt in de zijkant. Een andere inhakingspositie in de bek, in combinatie met een grotere haak voor meer houvast, zou het aantal lossers terug moeten dringen. We visten met een vrij standaard model rig met een lengte van om en nabij 20 cm met daarop een haak van formaat 6. Als haakaas werd er gebruik gemaakt van 24mm+20mm en 20mm+15mm snowman-presentaties.

Zo nu en dan ging er zelfs een uitgebalanceerd setje tijgers aan de haak.

De tacklebox werd binnenste buiten getrokken en in een mum van tijd was Patrick zijn onderkomen omgetoverd tot een grote teringzooi van zwervend end-tackle materiaal. Het was net alsof hij een tornado onderhield in zijn tacklebox!! De onderlijnen werden met 5cm ingekort en haakmaat 6 werd omgeruild met haakmaat 4. Ik kies er in vrijwel iedere situatie voor om een Curve shank model te gebruiken, zo ook deze keer. De snowman presentaties op de hair werden ingekort zodat het haakaas volume kleiner zou zijn, of maakte plaats voor een simpele enkele boilie op de hair. Na deze simpele aanpassingen hebben wij de overige dagen geen enkele vis meer gelost.

In de verte kleurde de lucht net zo zwart als koffie en de boodschap van moeder natuur was duidelijk, you can run, but you can’t hide…

De dag erna werd voor Patrick en mij een dag met een avontuurgehalte waarbij zelfs Bear Grylls zijn vingers kon aflikken. In de verte kleurde de lucht net zo zwart als koffie en de boodschap van moeder natuur was duidelijk, you can run, but you can’t hide… De 2 dappere vissers hielden stand en trotseerden de storm die menig camping deed veranderen in een natte verlepte vuilnisbelt.

Kra-ka-ka!

Na de storm kwamen de koppies weer uit de shelters vandaan en de vissers leefden nog lang en gelukkig. Ook de lokale Franse pecheurs waren benieuwd of wij nog lang en gelukkig zouden leven en namen een kijkje in onze stormbunkers. Een gesprek in de vorm van wat dom gelach, handen en voeten combinatie en woorden als ca va, tres bien en petit peu, zorgde voor geruststelling bij de bezorgde Fransmannen.

Gerustgesteld vertrokken de locals weer!

De stek om de boys heen was wel behoorlijk gehavend.

Na deze ‘iets wat onderschatte hoosbui’ werd er een balans opgemaakt en wonder boven wonder was het enkel onze omgeving die schade had opgelopen. Het kaf was van het koren gescheiden. Daar waar bomen en takken en zelfs de daken van huizen om ons heen sneuvelden, bleek onze visuitrusting opgewassen tegen een briesje van formaat.

Je hoort de heren nooit meer zeggen dat de bivvies als een huis stonden.

Want die stonden namelijk niet zo stevig!

De extreme weersomstandigheden en aanhoudende wind zorgden vrijwel direct voor een flinke dosis actie op de hengels. Een Franse windsurfer wist ongezien op geraffineerde wijze contact de maken met de lijnen en liet de beetmelders loeien met 2 lege molenspoelen als gevolg!

De windsurfer in kwestie! Wellicht wel de zwaarste vangst van de week?

De beste man was links van mijn hengels te water gegaan en zonder pardon met de wind mee, letterlijk naar de andere kant van het water gevlogen. Ooievaar (steenkolen vertaling van au revoir).

De aanbeten liepen gestaag door bij Marc.

Patrick zat ook niet stil.

Na het aanschouwen van het afgrijselijk sportspektakel, was het tijd om de hengels opnieuw te plaatsen en de voerplek te voorzien van verse Dark Tuna en Garlic Octopus boilies. Diezelfde woensdagavond klonken er enkele piepen uit de beetmelder die niet meteen gelinkt konden worden aan een aanbeet. Het bleek een doodnormale lijnzwemmer te zijn, oh nee toch niet…..De lijnzwemmer in kwestie was voor ons geheel onbekend maar niet onaangenaam. Hopelijk krijgen we op de verenigingswateren van de HSV’s in Nederland ook snel te maken met dit soort lijnzwemmers.

Zulke SKP’s mogen ze overal wel uitzetten!

Met mooie grote #schubben…

Op enkele unieke lijnzwemmers na bleef het die woensdag stil en volgde er geen enkele aanbeet. Je hoort iedereen altijd zeggen ”Wind op de kant, is vis in de hand…”. Deze quote heeft zich in de praktijk niet echt bewezen. Ondanks het uitblijven van aanbeten voeren we evengoed stevig door op onze stekken, de vis komt er vanzelf een keer uit.

En zoals verwacht..

.. kwam de vis weer terug!

Tijdens de rustige momenten hebben Patrick en ik enorm met elkaar gelachen over de soms diepgaande vragen aan elkaar over de meest uiteenlopende en soms smerige onderwerpen. Na een conversatie over het prikken van anjers kwam ik niet meer bij van het lachen en liep ik de hik op waar ik vervolgens zeven uur lang niet meer vanaf ben gekomen. Dit uiteraard ten gunste van Patrick zijn gemoedstoestand en ten kosten van mijn strot.

Wind op de kant, is vis in de hand…

Alles uit de kast getrokken, maar de hik hield 7 uur aan.

De laatste 2 dagen na de storm hebben voor behoorlijk wat actie gezorgd. Overdag verliep alles rustig en leek het water compleet soms uitgestorven. De ene na de andere Franse roofvisser droop met de staart tussen de benen af na een dagje vissen, zonder ook maar een enkele brochet te hebben gevangen.

Het water dat overdag de doodse stilte van een kerkhof uitstraalde, trok de laatste energie uit je lijf wanneer de avond naderde en de zon werd verdrongen door de duisternis. De taferelen van de dinsdag voor de storm herhaalden zich en het was wederom een kwestie van drillen, roeien, voeren en repeat.

Marc is KO! Het was een zware week.

Mooie en sterke vissen wisselden elkaar af op de mat en wij genoten met volle teugen van een sessie die we waarschijnlijk lang zullen heugen!

Het leek weer dinsdag, drillen, roeien, voeren en repeat…

De week zat erop en met een camera vol vangstfoto’s en rugzak gevuld met prachtige momenten, was het tijd om moe en voldaan huiswaarts te keren! Er is ook nog een filmpje wat we nog wel even willen droppen. Dit geeft wel aan dat het écht serieus waaide  

Tot de volgende!

MARC VERVOORT